Είμαι η Βαρβάρα Βλαχοπούλου. Γεννήθηκα στη Μύρινα της Λήμνου στις 4 Δεκεμβρίου του 1940. Καθώς αποφοίτησα από το τότε εξατάξιο γυμνάσιο, παντρεύτηκα τον Γρηγόρη Βλαχόπουλο, κτηνίατρο στο επάγγελμα και στα πλαίσια ενός προγράμματος ανταλλαγής επιστημόνων βρεθήκαμε με συμβόλαιο στην Τυνησία. Εκεί ζήσαμε πέντε χρόνια. Ένα καλλίτερο συμβόλαιο μας οδήγησε στο Μιλάνο της Βορείου Ιταλίας. Έχουμε δύο γιούς και πέντε εγγόνια. Είμαι ενεργό μέλος του Λυκείου Ελληνίδων Αθηνών επί είκοσι πέντε χρόνια και επανιδρύτρια του Λυκείου Ελληνίδων Λήμνου. Άρχισα να γράφω κατόπιν παρακίνησης των παιδιών μου, όταν γυρίσαμε στην Αθήνα για μόνιμη πλέον εγκατάσταση. Τα παιδιά ήθελαν «τα παραμύθια» γραπτά. Η στέρηση της ιδιαίτερής μου πατρίδας, της Λήμνου, ήταν πηγή των «παραμυθιών» αυτών και το λάκτισμα για την προσπάθεια ν’ αποτυπώσω στο χαρτί ότι θυμόμουν. Προσπαθώντας να ραμφίσω όσο πιο βαθειά μπορούσα τις θύμισες της παιδικής και εφηβικής μου ζωής, ανέκυψε μέσα μου η επιθυμία να αποδώσω την αποθησαύριση της ψυχής μου στους απογόνους. Ασχολούμαι ως επί των πλείστον με την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μου, τα οποία περνώ μέσα από τη ζωή των ηρώων των βιβλίων μου. Έτσι αισθάνομαι πως κάνω το καθήκον μου καταγράφοντας ό,τι δεν πρέπει να ξεχαστεί.