Δημοσιεύτηκε: 4 Αυγούστου 2003 | Εφημερίδα "Λημνιακή Φωνή"
Τίνος είναι αυτό το παλάτι; Ρώτησα τον φίλο μας που μας φιλοξενούσε στα βόρεια προάστεια. Του τάδε βουλευτή ,μου απαντά
Το έντονο φούξια της ολάνθιστης μπουκαμβίλιας που σκέπαζε το φράχτη, τράβηξε την προσοχή μου και χάζευα.Η βαριά σιδερένια πόρτα του γκαράζ άνοιξε και μια καλογυαλισμένη απαστράπτουσα Μερσεντές,κύλισε νωχελικά στο ιδιωτικό δρομάκι με τον κύριο βουλευτή στο τιμόνι. Σε λίγο ξανανοίγει η σιδερένια πόρτα και μια κόκκινη σπορ Άλφα Ρομέο με την κυρία βουλευτού στη θέση του οδηγού,γλίστρησε αθόρυβα κι αυτή, μπήκε στον κεντρικό δρόμο και μαρσάρισε.Η κυρία μου φάνηκε ελαφρώς ξεμαλλιασμένη, προφανώς πήγαινε στο κομμωτήριο.Κάνω να αποσύρω τη ματιά μου απ'το γκαράζ και πρίν την απόσυρση νάσου και πάλι η καγκελόπορτα της " καγκελαρίας ανοίγει και ξεμπουκάρει φουριόζο ένα χακί Cherokee με οδηγό το νεαρό γόνος του κυρίου και της κυρίας βουλευτού"Άιντε μωρέ κατακαημέν Ελλάδα" ψιθύρισα τη φράση του αείμνηστου Χατζηχρήστου.Εσκυψα και έχωσα ερευνητικά τη ματιά μου στο άδειο πια γκαράζ,που έχασκε σαν ανοιχτό στόμα φάλαινας, περιμένοντας προφανώςτο υπηρετικό προσωπικό για να το κλείσει.Ήθελα να βεβαιωθώ αν υπήρχε αρκετός χώρος να χωρέσει και η δική μου Μερσεντές,γιατί μπορεί ο κύριος Κακλαμάνης να τους την υποσχέθηκε και οσονούπω θα ερχόταν να προστεθεί στον αυτοκινητικό στόλο του εν λόγω βουλευτή,αλλά ποιός θα την πλήρωνε; Εγώ η φτωχιά συνταξιούχος που σκεφτόμουν να πάρω δάνειο για να αντικαταστήσω το σαρσβαλιασμένομου φιατάκι.Τώρα πια δε θα μπορώ,γιατί εκτός απο την ακρίβεια, εκτός απο τις τρακόσες Μερσεντές που χρειάζονται απαρετήτως" οι πρώτοι αξιωματούχοι της χώρας"(έτσι τους χαρακτήρισε), μας προέκυψε απο το πουθενά και ένα πούλμαν φτωχοντελαγκρέτσιας που εισέπραξαν κι αυτοί όλο χαρά τεσσεράμισι δις της αποζημίωσης που τους όρισε το Ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Κόψε λοιπόν λίγο για τις Μερσεντές των φτωχό βουλευτών, λίγο για την αποζημίωση της φτωχοντελαγκρέτσιας,έφαγε η φακή το λάδι που λένε.Η σύνταξη εξανεμίστηκε.
Πάνω απο μένα ,στον τρίτο όροφο,μένει ο κύριος Κώστας.Ο κύριος Κώστας ήταν γυαλιστής Μερσεντές.Άφηναν οι βουλευτές και οι υπουργοί τις Μερσεντές τους στον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου και ο κύριος Κώστας με ειδικά γυαλιστικά προϊόντα, έκανε τις Μερσεντές καθρέφτες.Αυτή ήταν η δουλειά του Διακαής πόθος του να μπεί μια μέρα μέσα,να κορδωθεί στο βολάν και να κάμει μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας.Τον σαγήνευε το μεγαλείο
Πριν δυο χρόνια αρρώστησε και τα παράτησε."Σκλήρυνση κατα πλάκας" απεφάνθηκαν οι γιατροί και ο άμοιρος κύριος Κώστας απεσύρθη στην "οικίαν του σπιτιού του" να αποθάνει.Πήγα χθες και τον είδα.Ήταν στα τελευταία του.."Τι κάνεις Κώστα μου; Κουράγιο...του είπα.Με δυσκολία μου απάντησε.Το δάκρυ στάθηκε στην κόχη του ματιού του.Τα χεράκια του κρατούσαν ακόμα πάνω τους τους ρόζους της δουλειάς.Μαραμένα,κουρασμένα, κρεμασμένα σε δυο ανήμπορους γυρτούς ώμους,αδυνατούσαν να σηκωθούν και να σκουπίζουν το σκαλωμένο δάκδυ.Μου παραπονεύτηκε πως η σύνταξή του δε βγήκε ακόμα...Μου παραπονεύτηκε πως το ΙΚΑ τον βασανίζει με τα φάρμακα και την ελλιπή περίθαλψη.Οι λιγοστές οικονομίες μου εξαντλήθηκαν μου είπε και μου έδειξε με τη ματιά του τον απλήρωτο λογαριασμό της ΔΕΗ πάνω στο τραπέζι."Αν μου το κόψουν θα χάσω την παρηγοριά μου" είπε και μου έδειξε την τηλεόραση.Εκείνη τη στιγμή στην τηλεόραση ένας Καλαματιανός βουλευτής αγριεμένος διαμαρτύρονταν στις παρατηρήσεις του γνωστού παρουσιαστή,πως ενώ ο κοσμάκης ζει στα όρια της φτώχειας, αυτοί προκαλούνε με τις μερσεντές , τις δαχτυλιδόπετρες των εφτά εκατομμυρίωνπου δωρίζουν στις γυναίκες τους,τις βίλες που χτίζουν οπου λάχει,για να έχουν να "πορεύονται". Ξέχασε να του αναφέρει για το ελικόπτερο που χτένιζε μια ολόκληρη μέρα το παλιό Ψυχικό για να βρεθεί η χαμένη σκυλίτσα της συζύγου καλίου υπουργού." Οι πρώτοι αξιωματούχοι της χώρας "είμαστε κύριε Οικονομέα μου, να μην έχουμε μια Μερσεντές δώρο απ' το κράτος.Κανονικά και οδηγό έπρεπε να μας παραχωρήσουν.
Βαρβάρα Βαγιάκου-Βλαχοπούλου