Ανθοφορία στιγμών, ποιητική συλλογή
Διαδρομές της Μύρινας 1940-60
«ΨΙΤ ΨΙΤ…ακούει κανείς;»
ΤΙ ΑΡΩΜΑ ΦΟΡΑΣ ΓΙΑΓΙΑ;
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
ΣΤΗΣ ΜΑΝΤΡΑΣ ΤΑ ΤΡΑΧΩΜΑΤΑ
ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ, ΕΙΝ' ΑΜΑΡΤΙΑ ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ (ΤΟ ΜΟΥΔΡΟ ΘΥΜΑΤΑΙ)
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΟΙΚΙΑΚΑ
ΣΑΝ ΦΥΛΑΧΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ
ΜΕ ΒΟΡΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΝΟΤΙΑΔΕΣ (ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΛΗΜΝΙΑΣ)

Ανθοφορία στιγμών, ποιητική συλλογή

Μια ανθοφορία στιγμών απόδρασης από τον αχανή βυθό του σκότους στο αεινεκές φως του ήλιου είναι η ποίηση μου αυτή.
Είναι κύημα καταπιεσμένης δημιουργίας, που έσπασε τα δεσμά της πανδημίας και αναζήτησε φτερούγες.
Η φαντασία πήρε τους δρόμους της αλητείας και η πέννα της απόδρασης.
Υπήρχε ανάγκη εκτόνωσης.
Οι στιγμές έπρεπε να επιζήσουν.
Αναζητούσαν λίγο χρώμα, λίγη διάνθιση από θαλασσί, από έρωτα, από απιστία, από προσευχή.
Έπρεπε να ανθοφορήσουν ανάμεσα στα αποσιωπητικά τους!

(Ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Ιωλκός)

Κριτική από Παπαπαναγιώτου Μαρία φιλόλογο

Ομιλία κατά την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής

Παρουσίαση: Ανθοφορία στιγμών, ποιητική συλλογή