Ανθοφορία στιγμών, ποιητική συλλογή
Διαδρομές της Μύρινας 1940-60
«ΨΙΤ ΨΙΤ…ακούει κανείς;»
ΤΙ ΑΡΩΜΑ ΦΟΡΑΣ ΓΙΑΓΙΑ;
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
ΣΤΗΣ ΜΑΝΤΡΑΣ ΤΑ ΤΡΑΧΩΜΑΤΑ
ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ, ΕΙΝ' ΑΜΑΡΤΙΑ ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ (ΤΟ ΜΟΥΔΡΟ ΘΥΜΑΤΑΙ)
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΟΙΚΙΑΚΑ
ΣΑΝ ΦΥΛΑΧΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ
ΜΕ ΒΟΡΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΝΟΤΙΑΔΕΣ (ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΛΗΜΝΙΑΣ)

ΣΑΝ ΦΥΛΑΧΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ

Έκδοση: Καλέντης, 2003
ISBN: 9789602191354
Σελίδες: 242

Ενα τρυφερό αξιολάτρευτο μυθιστόρημα. Περιγράφει τη ζωή μιας Σμυρνιάς, της Αγλαΐας, που έζησε τον ξεριζωμό με την καταστροφή της Σμύρνης και εγκαταστάθηκε στο νησί της Λήμνου με τη μητέρα της και την αδερφή της, αφήνοντας πίσω τον αδικοσφαγμένο απ' τους Τούρκους πατέρα.
Έχασαν τη γη τους και την περιουσία τους, έφεραν όμως μαζί τους τις αρχές και την κουλτούρα τους πάνω στα οποία βασίστηκαν και κατάφεραν να φτιάξουν τη ζωή τους.
Η ηρωΐδα του έργου, η πανέμορφη Αγλαΐα, αξιώθηκε να γνωρίσει τον μεγάλο έρωτα και να δημιουργήσει αξιόλογη οικογένεια.
Μια απ' τις συνήθειες που της χρωμάτιζαν τη ζωή ήταν το γλυκό του κουταλιού, το τζάρτζαλο (ποικιλία βερύκοκου), που της θύμιζε το κτήμα με τις τζαρτζαλιές στη Σμύρνη. Ήταν το όνειρο στο οποίο έβρισκε καταφύγιο σε κάθε δυσκολία της πολυτάραχης ζωής της. Γι αυτό και το γλυκό αυτό το κρατούσε σα φυλαχτό στους ασημένιους της φωκάδες και το τρατάριζε κατ' επιλογή σε όποιον ήθελε να δώσει την ευχή της.

"Σ' αγαπώ..." της φώναξε κι εκείνος δυνατότερα, να σκορπιστεί παντού,να τ'ακούσουν τα πελάγη,οι οριζογραμμές,τα γλαροπούλια.Κι εκείνη έτρεξε να το μαζέψει στ'αυτιά της τούτο το σ'αγαπώ, να το προστατέψει, να το σφίξει όπως το δίχτυ την πολύτιμη ψαριά του, να το κρύψει ακριβά στην καρδιά της,να γεμίσει ασφυκτικά την ψυχή της, να το καταχωνιάσει σαν θησαυρό.Τόσα χρόνια το λαχταρούσε κι οι ζαβολιές της ζωή της το' χαν απαγορεύσει...
"Που πάμε καπετάνιε;" "προς νοτιά μεριά.Όρτσα τα πανιά...Η τραμουντάνα θα μας ακολουθεί..."
Καινούργιο ταξίδι, άλλη ρότα...Φτάνει πια ο Ελλήσποντος κι ο Βόσπορος... Τώρα θα δει άλλη γη, άλλα μέρη.Τώρα άκουγε τη φωνή των σωθικών της... Μη φοβάσαι τίποτα, τώρα έχεις καπετάνιο τον έρωτα."Πόσο άργησες να' ρθεις!"ψιθύρισε...